Denizi görmek, denizi istemek

Güzel kızım merhaba,
Dün bir kez daha görüştük. Yüzündeki gülümseme bizi de ısıttı.

Cuma günü sevgili Tunç'un "çıkınca ne yapmak istersin" sorusuna "denize gitmek" diye yanıt vermişsin.

Sana denizi ulaştımam olası değil; tıpkı şu anda senin denize ulaşmanın mümkün olmaması gibi. Yaşamın gerçekliği bu.
Yine de şimdilerde daha çok benimsenen ve içinde biraz da bir küçümseme, aşağılama ve basitleştirme içeren "sanal" sözcüğünün ifade ettiği şekilde bir şey yapabileceğimi düşündüm. Bu nedenle buraya benim çektiğim güzel bir deniz resmini, Ahmet Muhip Dranas'ın anlamlı bir deniz şiiri eşliğinde yerleştiriyorum.

Bir de yine denizle ilgili hoşluk yapıyorum:
Sırf umudumuzu işaret etsin ve bu bloğu ziyaret edenler de buna katılsın diye, senin de sevdiğini bildiğim "deniz ve mehtap" şarkısının bir klibini "Dairo Moreno"nun orjinal sesiyle yerleştiriyorum.

Bir nokta daha var. Dün "burada teyp dinlemek yasak" dedin. Sonra da "salsa müziği" dinlemeyi ve dans etmeyi özlediğini belirttin. O istediğin müziği bir şekilde sana ulaştıracağım. Şimdilik onun da bir örneğini buraya koyuyorum.

Bunları yapıyorum çünkü bu "sanal"lıklar, aslında "hayal"lerimizle koşut. İnsan ise "hayal"leriyle de var ve onlar sayesinde gelişiyor, dönüşüyor ve yaşıyor.
Seni seviyorum.

DENİZİ ÖZLEYEN ÇOCUKLAR

Bahar sabahlarında bir, iki, üç, beş, on,
Altın rengi başları altın bir madalyon,
Göğüslerini yelken gibi gere gere.
Ve kollarını doğan güneşe açarak,
Büyük su'yu özleyen çocuklar, yalnayak,
Koşarlar dalgaların koşuştuğu yere.

- Bu bahar toplayınca son güllerimizi,
Coşalım, coşalım, coşalım!
Ve rüzgar Gibi denize doğru koşalım, çocuklar!
Umut en güzeliyse dünyalarımızın,
Şen cennetine değin rüyalarımızın
Şahlanan bir at gibi sürelim denizi.

Ve denizde bir temiz yıldızlı gökyüzü,
Büyük su'yu özleyen çocukların yüzü...

Ahmet Muhip Dıranas
( 1908 - 1980 )